Sztuka pracy w terenie

Jeśli jest coś, czego ptaki i ssaki nie lubią, to jest to widok sylwetki człowieka. Położenie się, siedzenie, schowanie się za roślinami lub w kryjówce albo po prostu użycie siatki maskującej może pomóc w zbliżeniu się do fotografowanego zwierzęcia. Należy jednak pamiętać, że najważniejszą zasadą jest nieszkodzenie dzikim zwierzętom ani ich środowisku. Żadne zdjęcie nie jest ważniejsze od ich zdrowia i dobrego samopoczucia.

Aparaty i sprzęt

Obecnie fotografuję za pomocą dwóch szybkich niczym sokół wędrowny flagowych aparatów Sony Alpha 1, które pozwalają robić zdjęcia o rozdzielczości 50 mln pikseli z prędkością do 30 klatek na sekundę. Wcześniej fotografowałem aparatem Sony Alpha 9 II, którego nadal czasami używam. Oba aparaty Alpha 1 są skonfigurowane tak samo, co zrobiłem, używając karty SD do skopiowania wszystkich ustawień z jednego aparatu na drugi. Na każdym z nich mam inny obiektyw — w zależności od tego, co fotografuję i w jakim otoczeniu.

Dziką przyrodę, a zwłaszcza ptaki, najchętniej fotografuję obiektywem FE 600mm f/4 G Master. Właściwie nigdy nie wychodzę bez niego z domu. Połączenie matrycy o wysokiej rozdzielczości i długiej ogniskowej pozwala mi z łatwością uchwycić najdrobniejsze szczegóły. Jest to szczególnie przydatne, gdy fotografuję mniejsze ptaki.

Jednak gdy fotografuję większe ptaki, takie jak jastrząb, obiektyw ten może sprawić, że fotografowany obiekt będzie wyglądał na zbyt duży w kadrze. W takich sytuacjach używam niezwykle ostrego obiektywu FE 400mm f/2.8 G Master, który pięknie rozmywa tło i świetnie sprawdza się w słabym oświetleniu dzięki dużej przysłonie f/2,8.  Na ogół w drugim aparacie zamontowany mam szerszy obiektyw, czego skrajnym przykładem jest obiektyw FE 12-24mm f/2.8 G Master. Używam go czasami do fotografowania dzikiej przyrody, ale także do zdjęć krajobrazowych, które pomagają nadać kontekst opowiadanym historiom. Wykonane nim zdjęcia są w całości ostre.

Gdybym mógł wybrać jeszcze dwa obiektywy Sony, byłyby to FE 90mm Macro i FE 70-200mm f/2.8 G Master. Ten drugi to poręczny, uniwersalny obiektyw zmiennoogniskowy, który jest wyjątkowo przydatny, gdy znajduję się bardzo blisko większych ptaków i chcę pozostać niezauważony, lub gdy chcę zrobić zdjęcie ptaka w jego otoczeniu. W torbie zawsze mam również obiektyw FE 90mm Macro, który jest prawdopodobnie najostrzejszym obiektywem, z jakim kiedykolwiek miałem do czynienia. Rzadko używam go do robienia zdjęć ptaków, ale wyciągam go, gdy chcę sfotografować tekstury i wzory, oraz oczywiście wtedy, gdy robię zdjęcia makro.

Ustawienia aparatu

Nie jest chyba zaskoczeniem, że najlepszą funkcją aparatu Sony Alpha 1 jest śledzenie AF. To niesamowite, że można wycelować w jakieś miejsce i ustawić ostrość, a aparat cały czas śledzi fotografowany obiekt. O ile przy użyciu aparatu Alpha 1 jest to łatwe, o tyle kolejnym wyzwaniem dla fotografa ptaków jest utrzymanie fotografowanego obiektu w kadrze.

W zależności od wielkości i rodzaju ptaka, a także od tego, jak dużą mam kontrolę nad sytuacją, korzystam z ustawienia punktowego obszaru ostrości z najmniejszym rozmiarem ramki ostrości. Jeśli czuję, że sytuacja może się zmienić w ułamku sekundy, co oczywiście zawsze ma miejsce w przypadku fotografowania dzikiej przyrody, przełączam się na duży rozmiar ramki ostrości, aby mieć pewność, że niczego nie przeoczę. W przypadku bardzo szybkich akcji, takich jak przelatujące nad głowami ptaki, korzystam z ustawienia szerokiego obszaru ostrości. Aparat ustawia wtedy ostrość na najbliższym obiekcie, co jest idealnym rozwiązaniem podczas fotografowania ptaków w locie.

Uważam, że najbardziej spektakularne zdjęcia powstają w wyniku fotografowania ptaków przy użyciu funkcji Eye AF dla zwierząt. W przypadku aparatu Sony Alpha 1 możliwe jest nawet śledzenie oka ptaka w locie! To niesamowite, jak dobrze działa, a efekty mówią same za siebie.

Tło

Tło jest istotną częścią zdjęcia. Gdy fotografuję z przenośnej kryjówki, mogę ustawić się w taki sposób, aby uchwycić fragment tła, na którym mi szczególnie zależy. Jednak jeśli chodzisz po okolicy w poszukiwaniu ptaków wartych sfotografowania, nie masz takiej kontroli, jak w przypadku przebywania w dobrze wybranym miejscu. Na przykład niebo może być dość nudne, jeśli nie ma na nim niczego wyjątkowego, lub jego kolor nie jest szczególnie interesujący. Dlatego zawsze staram się, aby tło mojego zdjęcia stanowił krajobraz znajdujący się za fotografowanym ptakiem.

Niektóre miejsca są zamglone, przez co trudno uzyskać wyraziste kolory na pierwszym planie. Uwielbiam jasne kolory i często fotografuję późno w nocy lub wczesnym rankiem w sezonie wiosennym i letnim, aby wykorzystać te idealne warunki do wzmocnienia kolorów. Bycie fotografem z ambicjami robienia kolorowych zdjęć może być bardzo ryzykowne, ale w zależności od miejsca na świecie, w którym się znajdujesz, często właśnie w tych porach ptaki i światło są najciekawsze.