Żyj intensywnie

„Czas, wybór właściwej chwili i ponadczasowość są dla mnie nieodzownymi składnikami fotografii” — mówi Daniel Ronnback. Udowodnił to w swoim ostatnim projekcie zrealizowanym na norweskich Lofotach. Podczas zdjęć z wyprawy Daniel zdobył jedne z najwyższych szczytów archipelagu zarówno latem, jak i zimą, dzięki czemu mógł zaobserwować wyraźne zmiany w krajobrazie.

„Zimą wyspy i góry mogą wyglądać monotonnie, ale zdjęcia w lecie zmieniają je w przepiękne płótno pełne zieleni, czerwieni i złota” — opowiada.

Jak postrzegamy czas? Być może istnieje on tylko z ludzkiego punktu widzenia? Dlatego siłą napędową zdjęć Daniela są ludzie, którzy nadają kontekst niesamowitym scenom. Czasem w kadrze pojawia się on sam, a czasem ktoś inny, ale zawsze widoczny jest jakiś człowiek, który pomaga opowiedzieć historię i pozwala widzowi wyczuć skalę miejsca, a także wyobrazić sobie w nim samego siebie.

Daniel dba o to, by idealnie skomponować te postacie w swoich ujęciach. Ustawia je w jasnych miejscach lub pod światło, by stworzyć kontrast i efekt wizualny. Stosuje też uzupełniające się kolory, by przyciągnąć uwagę widza. „Im wyraźniejsza postać na tle oszałamiającego krajobrazu, tym mocniejsze odczucia może wywołać u odbiorcy — na przykład dreszczyk emocji, który można poczuć, widząc na tym zdjęciu sylwetkę alpinisty stojącego na szczycie”.

Nie chodzi jednak tylko o to, jak skomponowane jest ujęcie, ponieważ w kwestii ostrości Daniel polega na swoim zestawie Alpha. „Wiem, że ostrość jest tak dobra, że mogę po prostu skierować aparat na osobę i wszystko będzie idealne” — mówi Daniel. „Oznacza to, że mogę iść jeszcze dalej i wyżej i skoncentrować się na kompozycji oraz otoczeniu”.

Wybór właściwej chwili jest równie ważny co upływ czasu. Dotarcie na miejsce w odpowiednim momencie i przy odpowiedniej pogodzie wymaga organizacji, więc Daniel skrupulatnie planował swoje podróże. „Potrzeba wielu przygotowań, by dać sobie czas na zrobienie takich zdjęć” — mówi. „Zaznaczam wszystko na mapie. Notuję, jak długo trzeba jechać z jednego punktu do drugiego i wędrować do punktu widokowego” — dodaje. „Patrzę też na to, gdzie słońce będzie wschodzić, czy zachodzić. Potem codziennie sprawdzam pogodę, by w końcu móc powiedzieć: dzisiejszy poranek będzie najlepszy na robienie zdjęć w tym miejscu”.

„W czasie podróży oraz podczas realizacji projektu waga i wielkość sprzętu ma naprawdę duże znaczenie” — mówi Daniel. „Projekt na Lofotach filmowałem aparatem α9, ale używam też modelu α7R III. Ich konstrukcja zawsze pasowała do mojego sposobu fotografowania. Bardzo ważne jest dla mnie to, by mieć lekki bagaż i szybko się poruszać. Często na jedną wycieczkę zabieram tylko jeden aparat i obiektyw, a modele Alpha są tak lekkie i małe, że mogę zmieścić wszystkie potrzebne rzeczy do małego wkładu ICU w torbie. Aparaty są do tego bardzo wytrzymałe, więc mogą pozostać w plecaku, gdy jeżdżę na nartach. Wiem, że nic się im nie stanie, jeśli upadnę lub upuszczę sprzęt”.

„Jeśli uda Ci się przejść wiele kilometrów i dotrzeć na miejsce we właściwym czasie, możesz też mieć pewność, że jakość zdjęć zrobionych aparatem Alpha też Cię nie zawiedzie” — mówi Daniel. „Jedną z wyróżniających go rzeczy jest zakres dynamiczny matrycy. Ma duży potencjał montażowy, a to oznacza, że nawet jeśli coś jest trochę zbyt wyeksponowane, to Twoje wyczucie czasu nie pójdzie na marne. Dochodzi do tego ogromna rozdzielczość. Jeśli przy obróbce zobaczę kogoś z boku klatki, mogę po prostu wyciąć tę osobę i nadal zachować wysoką rozdzielczość”.

„W każdym miejscu można znaleźć jakieś unikalne obrazy, a my zazwyczaj po prostu je mijamy” — mówi fotograf. „Na Lofotach widać ten wyjątkowy kontrast między morzem i jeziorami a górami, które wręcz wychodzą wprost z wody, co moim zdaniem jest niepowtarzalne dla tego krajobrazu. To naprawdę niezwykłe miejsce i zawsze można tu zobaczyć coś nowego. Planuję tu wrócić i pójść jeszcze dalej i jeszcze wyżej, by znaleźć nowe miejsca do fotografowania, ponieważ dla mnie to zawsze oznacza dobrze spędzony czas”.