Sztuka cierpliwości

„Zakochałem się w zimorodkach w 2013 roku” — mówi Petar Sabol, ekspert od fotografowania przyrody i dzikiej natury. „Najpierw po prostu obserwowałem ich zachowanie nad stawem w pobliżu wioski Mala Subotica w Chorwacji, a potem uczyłem się, jak prawidłowo uchwycić je na zdjęciach”.

Poświęcenie i umiejętności techniczne Petara widać na jego fotografiach. Tak jak w przypadku każdego dobrego fotografa dzikiej przyrody, podstawą jego pracy jest właściwe korzystanie z umiejętności polowych, ale Petar potrzebuje również niezawodnych narzędzi. Obecnie fotografuje za pomocą aparatu α7R IV. Używa aparatów i obiektywów Alpha od samego początku istnienia tej gramy produktów.

Petar uwielbia fotografować zimorodki zbierające się zimą na żer w małych stawach, jeziorach i kanałach. Jest szczególnie zafascynowany kolorami i ruchem tych ptaków. „Są naprawdę niesamowitymi zwierzętami do fotografowania” — wyjaśnia. „Ich kolory zmieniają się w zależności od kąta patrzenia oraz światła — od ciemnoniebieskiego po akwamaryn lub cyjan. Są też niezwykle interesujące ze względu na styl polowania, który polega na spokojnym czekaniu, a następnie precyzyjnym nurkowaniu. Już samo oglądanie tych zwierząt to niesamowite przeżycie, a ich fotografowanie to zupełnie inne wyzwanie”.

Migoczące upierzenie zimorodków doskonale odzwierciedla matryca o wysokiej rozdzielczości aparatu α7R IV, dzięki której każda chorągiewka i dudka są uchwycone z najwyższą szczegółowością. Oczywiście wszystkie te piksele na nic się zdadzą, jeśli ptak będzie rozmazany lub tak mały w kadrze, że nie będzie można nacieszyć się jego widokiem. Petar rozwiązuje ten problem właściwym doborem trybów AF i obiektywów oraz poprzez wypełnianie kadru fotografowanymi ptakami. Dodatkowo upewnia się, że robi im zdjęcia z poziomu oczu oraz mistrzowsko równoważy je z jedwabiście gładkim rozmytym tłem.

Wiele ujęć ptaków jest wykonywanych z użyciem bardzo długich teleobiektywów, ale Petar często woli fotografować za pomocą średnich teleobiektywów, takich jak FE 70-200 mm f/2.8 GM OSS czy FE 135 mm f/1.8 GM. Polega wtedy na swoich umiejętnościach polowych, aby podejść do zwierząt na niewielką odległość. „Szczególnie w przypadku fotografowania nurkujących ptaków oznacza to zbliżenie się bardzo blisko do linii wodny” — wyjaśnia. „Kiedy próbowałem robić takie zdjęcia z użyciem superteleobiektywów, trudniej było mi podążać za ptakami, ponieważ poruszały się tak szybko podczas nurkowania. Na dodatek im dłuższego obiektywu użyjemy, tym bardziej zauważalny będzie każdy ruch, więc trudniej jest utrzymać ostrość na zimorodku. Natomiast jeśli masz wystarczająco dobre podejście oraz sporo cierpliwości, możesz nawet fotografować z użyciem krótkich teleobiektywów portretowych, na przykład 85 mm”.

„Głównym składnikiem jest cierpliwość” — kontynuuje Petar — „i to nie tylko w trakcie fotografowania. Trzeba dzień w dzień wracać w to samo miejsce i naprawdę zainwestować czas w dany temat. Dodatkowo potrzebna jest dobra kryjówka i skuteczny kamuflaż, aby można było podejść do zwierząt bardzo blisko, ale jednocześnie im nie przeszkadzać. Będąc w kryjówce, trzeba czasem czekać wiele godzin, zanim się pojawią. Zdarza się też, że nie napotkam żadnego ptaka, a czasami jest wręcz odwrotnie — praktycznie siadają na mnie tuż po tym, jak zdołam się ukryć”.

Gdy nadarza się okazja, aparat α7R IV ma kilka istotnych trybów, dzięki którym Petar może upewnić się, że otrzyma ujęcia, na jakie czekał. „Cicha migawka jest koniecznością” — mówi. „Nie chcę, aby cokolwiek zwróciło uwagę ani wypłoszyło ptaka. Fotografując w trybie AF-C, ustawiam mały punkt ostrości na zwierzęciu i obserwuję je w trybie śledzenia w czasie rzeczywistym. Jest tak szybki i dokładny, że uzyskuję idealnie ostre zdjęcie za każdym razem, nawet gdy fotografuję z szeroko otwartą przysłoną. Aby mieć pewność, że nie umknie mi idealny kształt nurkującego ptaka ani najlepszy moment uderzenia w wodę, zawsze robię zdjęcia z prędkością 10 klatek na sekundę. Wiem, że wysoka jakość pozwala mi na wybór wysokiej czułości ISO i uchwycenie ruchu ptaka, dlatego często fotografuję z ustawieniem 1600, 3200 lub nawet wyższym. Robię zdjęcia z mniejszą liczbą klatek na sekundę tylko wtedy, gdy ptak odpoczywa na żerdzi. Wtedy również ja mogę się zrelaksować”.

Biorąc pod uwagę wszystkie te zalety, jak wypada aparat α7R IV w porównaniu z jego poprzednim zestawem Sony?

„Z każdym nowym aparatem pojawia się jakieś ulepszenie, które daje mi zupełnie nowe możliwości fotografowania” — mówi. „Nie ogranicza się to wyłącznie do jakości obrazu, czułości ISO czy zakresu dynamicznego. Mogą to być udoskonalenia, które naprawdę pomagają mi lepiej reagować na fotografowane obiekty, na przykład ogromna liczba punktów AF, zaawansowane tryby śledzenia ostrości, ciche fotografowanie czy stabilizacja obrazu SteadyShot.

Jaki jest ogólny werdykt Petara? „Praca z tym aparatem to prawdziwa przyjemność”.