Inscenizacje kostiumowe

Fotografowanie może wyglądać jak wykonywanie serii testów na kreatywność, zręczność, planowanie i zaradność. Sposób, w jaki radzimy sobie z tymi testami, ma wpływ na nasze zdjęcia oraz realizowane projekty. Gdy próbujemy zmierzyć się z tymi testami przy użyciu zupełnie nowego dla nas aparatu, sytuacja staje się jeszcze bardziej interesująca. Czy aparat może testować fotografa, nakłonić go do innego sposobu myślenia oraz dostrzeżenia nowych możliwości? Patrząc na najnowszy projekt kostiumowy Mathiasa Kniepeissa zrealizowany w Wenecji, tak właśnie może być.

Mathias jest fotografem i dyrektorem artystycznym z międzynarodowym doświadczeniem w projektach sportowych, portretowych i reklamowych. Ponadto fotografuje wyreżyserowane sceny historyczne z modelami w wystawnych kostiumach. Oto, jak znalazł się w Wenecji.

„Mam dobrego znajomego” — wyjaśnia —„który jest projektantem kostiumów w tym mieście i pracuje też nad strojami karnawałowymi. Realizowaliśmy razem projekt w Austrii dla jednego z kasyn i zapytał mnie, czy chciałbym przyjechać do Wenecji i sfotografować jego prace w zachwycających pięciogwiazdkowym hotelu. Zabrałem ze sobą pięcioosobowy zespół, ale projekt był tak przyjemny, że pod koniec było już nas 14 i spędziliśmy nad nim trzy weekendy”.

Tego typu projekty z reguły wymagają ogromnego nakładu pracy na etapie wstępnym. „To sześć miesięcy przygotowań, sprawdzania lokalizacji oraz oglądania kostiumów” — wyjaśnia Mathias — „ale ten projekt był o wiele bardziej spontaniczny. Co ciekawe, nigdy wcześniej nie byłem w Wenecji. To przepiękne miasto było dla mnie zupełnie nowe i stanowiło czyste płótno, na którym mogłem pracować. Było również świetnym testem sprawdzającym nasze umiejętności oraz granice naszej kreatywności”. Ponadto Mathias uznał tę sytuację za doskonałą okazję do przetestowania aparatu α7R III, jego obsługi, pracy w słabym świetle oraz ustawiania ostrości pod światło. Co o nim sądzi? „Zachwyciła mnie jego jakość” — śmieje się.

Przed sesją w Wenecji Mathias miał niewielkie doświadczenie w fotografowaniu aparatami bezlusterkowymi, ale szybko dostrzegł, co model α7R III może wnieść do jego pracy. „Lubię testować różne aparaty i stawiać sobie wyzwania” — wyjaśnia — „ale też sprawdzać, co może mi zaoferować dany model. Kryjąca się za funkcją Eye AF w aparatach Alpha idea, że uzyskujesz na zdjęciach dokładnie to, co widzisz, to prawdziwe objawienie. Zmieniasz ustawienia i widzisz wszystko. To o wiele szybsze niż praca z oświetleniem dostępnym w tych pięknych miejscach. Nic nie trzeba testować. Patrząc przez wizjer, widzimy właściwą ekspozycję”.

Mimo że wiele z jego zdjęć to ujęcia statyczne, polegał również na doskonałym systemie AF aparatu α7R III, gdy fotografowane osoby biegały lub podskakiwały w kostiumach. „Mechanizmy AF kamer studyjnych” — wyjaśnia — „z reguły nie są na tyle szybkie, aby poradzić sobie z takimi sytuacjami. Na szczęście α7R III ma wszystkie najlepsze cechy tych kamer oraz zachwycający autofokus”.

Pracując w słabym świetle, Mathias korzystał także z funkcji podświetlania ostrych obszarów w wizjerze elektronicznym aparatu α7R III. Użył nawet funkcji Eye AF do fotografowania ludzi w maskach. „Myślałem, że mogłem trochę przesadzić z tym testem” — mówi — „ponieważ aparat mógłby ustawiać ostrość na maskach a nie na oczach, ale poradził sobie doskonale”.

Aparat α7R III przekroczył oczekiwania Mathiasa również wtedy, gdy fotografował z gondoli.

Czy ma ulubione zdjęcie z tego projektu? „Jest ich wiele” — mówi — „ale najbardziej podoba mi się to zdjęcie grupowe. Uwielbiam scenariusze z wyraźną mową ciała i wymowną mimiką twarzy”. Zdjęcie przypomina barokowy obraz. Jest wielowarstwowe i pełne napięcia, jakby pokazywało rozgrywającą się historię. W tym przypadku dokładnie tak było. „Napotkaliśmy trudności podczas realizacji projektu” — wyjaśnia Mathias. „Między innymi trójka modeli w ostatniej chwili zrezygnowała z udziału w sesji w pierwszy weekend zdjęć. Musieliśmy więc improwizować. Poprosiłem o udział swój zespół: makijażystkę, kostiumografa oraz kamerzystę. Na jednym ze zdjęć widać również mnie, przebranego za arlekina!”

Patrząc na jego zdjęcia, można poczuć spontaniczny przypływ energii. Mathias jest z tego niezwykle dumny. „Na początku był to tylko pomysł” — mówi — „ale ostatecznie wynikło z niego tak wiele dobrych rzeczy. Możliwe, że przyczyniły się do tego przeprowadzane przez nas testy. Tworzyliśmy zupełnie nowe możliwości i myślę, że naprawdę zdołaliśmy uchwycić energię i emocję na naszych zdjęciach. Właśnie wtedy fotografia ma największą moc. Gdy odzwierciedla uczucia, jest klasą dla siebie”.